«ابتکار» برود آلودگی هوا از بین می رود؟

عصرایران؛ اشکار امیدوار_ وقتی تسویه حساب های سیاسی جای بحث های فنی و کارشناسی را بگیرد آن وقت ترافیک خیابان ها، آلودگی هوای کلانشهرها، عدم نتیجه گیری یک تیم فوتبال در پایتخت و حتی عدم استقبال یا استقبال مردم از یک کنسرت موسیقی هم رنگ و بوی سیاسی می گیرد و مردم از چشم مردان سیاست می بینند و در خلوت خودشان شعر سهراب سپهری را زمزمه می کنند: جای مردان سیاست بنشانید درخت!...

مردم گرفتار غم نان حوصله تجزیه و تحلیل سیاسی ندارند. نگاه می کنند و وقتی می بینند سیاسیون هر موفقیتی را به «تدبیر هوشمندانه و گره گشای» خود ربط می دهند طبیعی است که ناکامی ها را هم به پای آنها بنویسند. در این میان البته شیطنت ها هم عامل تحریک و تهییج کننده است. برخی رسانه ها بادام های تلخ را در کاسه رقیب می گذارند و هوار می کشند که فلان کس باغبان خوبی نیست!

هوای تهران آلوده است  آنقدر که باران امروز هم حریف نشد و انگار چتر سیاهی روی آن کشیده ای. مثل فیلم های آخر الزمانی که سکوت وهمناکی شهر را فرا می گیرد. داستان تکراری هر ساله است. همان ماجرای کشدار تعطیلی مدارس و هشدار به کودکان و کهنسالان که فعلاً از خانه بیرون نیایند و توصیه برای پرهیز از آوردن خودروهای تک سرنشین به خیابان و گزارش های روزنامه ها از افزایش بیماری های تنفسی و ... تکرار ده باره و صده باره و بی نتیحه!

در این میان معصومه ابتکار رئیس سازمان حفاظت محیط زیست بهترین گزینه برای نواختن است.اصلاح طلب است و این گرایش سیاسی اش را انکار نمی کند. به شدت به او می تازند که سیاسی کاری می کند و به داد محیط زیست نمی رسد و ناکارآمد است و ... اما آیا واقعاً مشکل سازمان حفاظت محیط زیست و آلودگی هوای تهران معصومه ابتکار است؟ یعنی با کنار رفتن او هوای تهران پاک می شود، پرستوها نغمه خوان برمی گردند و درخت های چنار پیر شکوفه گیلاس می دهند یا این هم یک تسویه حساب سیاسی است؟